Mijn reis naar het verre westen van Amerika
IX
Over de landbouw of het boerenbedrijf in Dakota ben ik nog niet uitgepraat
Ik moet nog melding maken van een bizonder soort mais, sweetcorn, geheten, dat ook door menschen wordt genuttigd en als bijspijs of extra gerecht op tafel komt. Deeze vrucht is vroeger rijp dan die van de mais en wordt in haar geheel gekookt of geroosterd, nadat ze met boter is ingesmeerd.
Ik meen dat d zoogenaamde roodhuiden of wilden, die hier in de nabijheid wonen, deze en de volgende vrucht ook wel gebruiken.
Het eetbare wordt er afgezogen met den mond. Gelijk de naam reeds zegt, is de smaak er van zoet. Men zou het met zulke vruchten hier ook eens kunnen proberen, al was het maar voor de aardigheid.
Dan is er nog een soort mais popkorn geheten, dat droog gebrand wordt en op een bepaalde hitte uiteenspringt, in allerlei grillige stukjes ter grootte van erwten of boontjes. Voor den vreemdeling is dit verbazingwekkend. De stukjes gelijken precies op gebak en hebben veel van meelkoekjes. Langs de treinen op reis werden ze wel in zakjes te koop aangeboden.
Heel toevallig heeft Prof. Hugo de Vries de vorige we een lezing gehouden over mais in Amerika en aan ’t verslag daarvan zijn de volgende zinnen ontleend: “Eenige Staten en o.a. Dakota en Nebraska produceren jaarlijks 2600 millioen bushals mais, d.i. ongeveer procent van de mais productie over de gehele wereld, vertegenwoordigend een waarde van 1000 millioen dollars. Uren en uren rijdt men met de trein langs maisvelden, weir reusachtige planten in den bloeitijd den mensch volkomen onzichtbaar kunnen maken”.
De mais dient indirect als voedsel voor den mensch, daar wgwns het gemis van weiland, gebruikt wordt als voedsel voor 40 millioen runderen, een even groot getal varkens, enz.
Onze vier graansoorten, haver, tarwe, gerst en rogge tezamen hebben nog niet die betekenis welke de mais alleen heeft voor de Vereenigde Staten. Niet alleen toch levert zij een onschatbaar voedingsmiddel, maar wel honderd verschillende handelsproducten, van suiker tot schietkatoen, van olie tot cornflakes, hebben hun bestaan aan de maïsplant te danken, en in Amerikaanse huisgezinnen, treinen en hotels kent men wel 50 verschillende ontbijtspijsen, die allen uit de mais bereid worden.
Men vindt er eenige honderden soorten en daaronder de suikermais, sweetcorn. De korrels bevatten bijna uitsluitend suiker. Met boter bestreken is dit sweetcorn een geliefkoosd gerecht der Amerikanen en wordt door hen liefst met het vuistje in den mond rondgedraaid en afgeknabbeld.
Een andere populaire lekkernij is popcorn d.i. onder den invloed van stoom opgezwollen maiskorrels.
Caffircorn is geen mais, doch eenvoudig een soort van gierst, die mindere eischen aan bevloeiing stelt en dus veel gekweekt wordt op plaatsen waar het water schaarsch is. De plant levert goed veevoer en wordt in Amerika algemeen gebruikt tot het vervaardigen van schuiers, bezems enz.
Tot zover de professor.
Bizonder is nog een andere plant alfa-alfa genoemd. Ik weet niet of ik het goed schrijf, omdat ik op klank afga. ‘t Is een soort klaver, die zeer voordelig groeit en veel belooft voor de toekomst. De farmers hebben er groote verwachtigen van, omdat het een uitstekend veevoeder blijkt te zijn, welke het grashooi kan vervangen. Het vee eet alfa-alfa met smaak en is het daarmee bezaaide veld eenmaal goed in groei en bezet, dan kan het veld driemaal jaarlijks gemaaid worden. Daarbij is het geen eenjarige, maar een blijvende plant, die elk voorjaar weer opschiet en gestadig zwaarder wordt. ‘t Hooi dat hier over ‘t algemeen gewonnen wordt is niet van beste kwaliteit, niet sappig en fijn, maar droog en grof en wellicht dat de alfa-alfa het zal kunnen vervangen, wel voor de melkerij van groot belang zou zijn en deze veel winstgevender kan maken.
Mijn zoon beloofde mij wat zaad van deze klaver te zullen zenden, om er ook hier de proef mee te nemen, ‘t Kon eens succes hebben en probeeren is ‘t naaste recht.
Mogelijk dat het ook reeds geprobeerd is, maar dit is mij onbekend.
De beste gronden in Dakota worden voor bouwland gebruikt en deze zijn bepaald van uitstekende kwaliteit. Hier en daar zit de teelaarde of humus wel twee à drie voet diep en gelijk reeds gezegd heb ik daar een bus vol van meegenomen ter bezichtiging voor belangstellenden.
Nog ziet men hier op den kouden grond overvloedig verbouwen zoogenaamde watermeloenen. Een heerlijke vrucht is dit, bij velen zeer gezocht.
Voor de weiderij worden de hooger gelegen landerijen benut, die men vindt op de heuvelachtige of bergachtige terreinen. Ze liggen niet vlak maar rond en zij dikwijls steenachtig, vooral in de richting van de rivier de Missouri, zoodat deze gronden voor bebouwing minder geschikt zijn.
H.L. Palsma
rustend landbouwer te Leeuwarden
N.B. Vele vragen worden er reeds tot mij gericht naar aanleiding van mijns vergelijking van de landbouwtoestanden ginds en hier ten voordeele van Amerika en daarop zij voorloopig geantwoord: even geduld, ik zal u ook de keerzijde van de medaille laten kijken, inzake het vrijliggend land in Dakota en vertellen hoe het daarmede gaat en staat, maar het een moet op het ander wachten, ik ben nog lang niet uitgepraat.
